Trzeźwienie a szacunek wobec siebie

Początek abstynencji, a co za tym idzie życie w trzeźwości jest dla alkoholika niezmiernie trudne. Przeżywa on bowiem liczne zmiany mające charakter długofalowy.







Zmiany te obejmują przede wszystkim sferę emocjonalną oraz duchową.



Jednostka w procesie trzeźwienia poddawana jest licznym procesom socjalizacji wtórnej. Jest to niewątpliwie przełomowy okres w życiu alkoholika. Podczas kształtowania się procesu trzeźwienia, osoba jest szczególnie narażona na ponowne sięgnięcie po alkohol. Sam proces terapeutyczny to długotrwała żmudna praca, zarówno dla terapeuty jak i alkoholika. Tym bardziej uciążliwa jest dla alkoholika, im bardziej uświadamia on sobie z jaką wstydliwą i nieludzką przypadłością przyszło mu się zmagać. Bardzo często podczas trzeźwienia osoba po raz pierwszy uświadamia sobie jak bardzo jej życie zależne jest od alkoholu, oraz jak wiele krzywdy wyrządził on samemu sobie i najbliższym. Dlatego tak istotna jest praca nad odzyskaniem szacunku do samego siebie, bez którego abstynencja nie byłaby możliwa. Zwłaszcza, że nawroty choroby zdarzają się w każdej fazie zdrowienia i zwykle spowodowane są zachwianiem poczucia własnej wartości.



Odbudowa szacunku wobec własnej osoby zaczyna się od bilansu zachowań zarówno negatywnych jak i pozytywnych. Koncentrowanie się na mocnych stronach, i dobrym samopoczuciu. Ponieważ od dobrego samopoczucia, oraz stanu psychicznego zależy jakość naszego życia. Aby trzeźwiejący alkoholik odzyskał szacunek wobec samego siebie, niezbędne będzie wprowadzenie nie jednej, dwóch a wielu zmian. Ponieważ to właśnie zmiany stanowią najważniejszy, determinujący czynnik w procesie trzeźwienia. Zmiany dotyczą min. nauki życia pomiędzy innymi jednostkami, zacieśnianiu więzi i utrzymywaniu pozytywnych relacji interpersonalnych. Ponadto alkoholicy muszą na nowo uczyć się pierwotnym impulsów, emocji, ponieważ długotrwałe spożywanie alkoholu spowodowało zanik podstawowych ludzkich odruchów, chociażby takich jak współczucie, radość. (Alkoholik powinien nauczyć się żyć wyzbywając się aleksytymii.)



Kolejnym elementem wpływającym w sposób istotny na odbudowę szacunku jest samoświadomość. Świadomość umożliwi bowiem wybaczenie samemu sobie, oraz zmobilizuje do sprawdzenia tego co zawiodło i jak można skorygować szkody wyrządzone. Tym samym w przyszłości świadomość sprawi iż jednostka nie powtórzy tych samych błędów. Bynajmniej zastanowi się kilkakrotnie zanim postąpi w niepożądany sposób. Szacunek skierowany wobec siebie to nic innego jak pozytywny obraz siebie i akceptacja tego jacy jesteśmy. Aby taki stan osiągnąć należy koncentrować się na tym jacy możemy być a nie jacy byliśmy. Ponieważ przeszłości nie możemy już zmienić, natomiast w dalszym ciągu to my decydujemy o tym, jacy stać się możemy.




--

Stopka




Mrg Pedagogiki Resocjalizacyjnej Cyganik Patrycja




Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.